Anneme Mektup
Ben bu gurbete ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim
Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim
Necip Fazıl Kısakürek
Ben annemden ayrılınca ilk okul ikinci sınıftaydım yeni geçmiştim ikinci sınıfa... babam kardeşime o kadar çok güzel kıyafetler getirmişki içlendim neden bana yok diye
meğerse kardeşimi türkiyede bırakıp ben annesiz dahada yapamam çok düşkün diye beni götürecekmiş annemle beraber ...babam öyle düşünmüş...onun için bana bir şey almamış...kardeşim hediyelerle avunsun
bize çok üzülmesin diyerek valizler dolusu kıyafet bebekler gelmiş...ama ben çocuk aklıda olsa kardeşimi götürün dedimmmm.....ama her gece ağlayarak geçti onlar gidesiye kimse görmeyecekti göz yaşlarımı
görürlerse kardeşimi götürmekten vaz geçerlerdi...kardeşim çok hasta olurdu çelimsiz zayıf çabuk ateşlenen bir kızdı anneme daha çok ihtiyacı olduğunu annemden ve babamdan daha iyi anlayabiliyordum malesef...hasta olunca
annem uzaktı bilyordum sanki gidişin dönüşü yoktu yollar çok uzaktı...babam bir giderdi 1yıl sonra gelirdi annem gidince 2yıl oldu gelmeleri ... gidişleri mutluydu annem eşinin yanına babam eşini götürüyordu kardeşim annemle babamla yeni yerler görme heyecanı vardı babanem dedem alışmıştı oğullarının gidişine mutluydular oğulları eşini evini bilecekti dahası yalnız kalmamışlar yanlarında çok çok sevdikleri torununu bırakmıştı oğulları yani beniiiiiiiii....... ben öyle kötü olmuştumki yazamıyorum şu an....günlerce ağladığımı bilirim yastığım göz yaşımdan ıslanırdı... ne annem anladı ne babam... onlar iyiydiler mektupları gelirdi koklardım kimse görmeden.............yazmak istemiyorum artık helal edin hakkınızı mecbur tuttum sizleri okumakla çok daraldım ve yazdım... ben hiç sevmem anneler gününü bayramları hep hüzün ve göz yaşım olur... anlayan bir yol arkadaşımda olmadı benimmm... yavrularım çok şükür varlar ve kızlarıma düşkünlüğüm o günlerden çocukken ettiğim yemindir... ben yavrularımı asla bırakmıyacağım !!!!!!ölesiye arkalarındayım..!!!!!.. eskiden avlumuz vardı bilenler bilir avluyu evin arkada olan tenefüs yerleri avlunun üstüne dedem(H babam)beton döktürdü benim için dışarı çıkmasın emanet... bizimle çıksın
canı sıkılınca burada hava alır oynar diye...o balkondan kuşlarla uçaklarla selam yollardım... anneme babama kardeşime... fotoğraf beni anlatıvermiş... görünce baylaşmak istedim ...bu kadar yazmayacaktım ama işte duygular döküldü....hayat nasıl başlarsa öyle devam ediyor biliyormusunuz hep özlemişimdir birilerinin yarım kalsın lütfen...........sevgilerimle bütün mutluluklar hepimizin olsun... benim kuzumda Anne... onun ve bütün annelerin kendimindeANNELERRRRR günümüzü kutluyorum rabbim yavrularımızın kederlerini acılarını duyurmasın göstermesin... minik kuzuları bizler gibi büyütsünler genç annelerde ...yavrularımı ve sizleri allaha emanet ediyorum....SEVGİLERİMLE öpüyorum sizi .............................:))))))))))))))))
( ANAM Anneler günün kutlu olsun öpüyorum ellerinden
helal et hakkını güzel anam allah seni kismenin eline düşürmesin sıhatle ömür geçir )
Haydi atın kahkahanızı boş verin geçmişi torunumla güzel günler bekler beniiiiiii:))))))))))))))
